آویخته تار رگبار
بر پود برف پار
بر نقش خاطرم
یاد تو می کند
آغاز این بهار

دیده باشی ام اگر

شرمگین خشم و چین چهره ام گردی

دستی نه از برای یاری

که پایی جسته ام

و گریز و گزیری

که بایدم و

نیست

عکس: مصی شایگان

برای مصی

بی تو
بر بام جهان
حسرت پروازم نیست
آفتابم
مگر از بام تو برخیزد صبح
نفسم با دم تو
سخن ام از لب
و
هر جنبش اندام تو جان می گیرد